Mijn/ onze Gouden Koets.
Wanneer we in de problemen zitten of dreigen te geraken vaak dan pas gaan we ons vragen stellen, misschien bidden. Of we zoeken een oplossing in veel mediteren. Ieder zoekt dan zo een uit- weg. Een soort "nooduitgang". Wanneer dan pas "de handen" gevouwen worden zal de dominee (in ons?) misschien zeggen dat we "God voor ons karretje proberen te spannen". Hij zal misschien met opgeheven vinger met z'n brede wapperende mouw (herinner ik me 😊) zeggen dat we God pas "inschakelen" wanneer de nood aan de man/vrouw is. Is het een wat mildgestemde dominee zal hij misschien de preek vervolgen met dat God liefde is dùs... 😁 Misschien kan ik het ook omdraaien. God laat zich sowieso niet voor wèlk karretje dan ook spannen!!! Die vlieger gaat niet op. Wat oneerbiedig gezegd misschien maar wanneer we God in "noodgeval" oproepen om onze kar te trekken is het dan niet méér iets van "het paard achter de wagen spannen"? K