Pinksteren..
Ook dit misschien : Niet streven naar, niet hopen op "begrip". En dan bedoel ik niet "erkenning". Dat zijn voor mij twee verschillende dingen. Maar niet hopen op dat begrepen wordt wat je doet, wat je zegt of op "goedkeuring" zelfs. Jij doet wat je moet doen of spreken. Deze pinkstermorgen.. De moed hebben "alleen te staan" en te gaan. Zonder enige "rugdekking". Zèlf verantwoordelijk voor wat je zegt of doet, voor de keuzes die je maakt. Dàt heeft voor mij ook met het feest van Pinksteren van doen. ☀️ Omgekeerd ben ìk niet verantwoordelijk voor de keuzes die een ander maakt. Keuzes in spreken, in handelen of niet-handelen. Dat betekent dat ik er ook niet "iets van moet vinden" niet iets hoef te vinden van de keuzes díe een ànder maakt.!!! Géén oordeel. Zelfs dan niet wanneer het mijzèlf onaangenaam treft.... En dit ráákt (aan) mij als individu èn de gemeenschap. Aan mijn relatie tot (geest)verwanten. Mijn omga