"My Inner Voice".

  Nederland op slot. Dat is een gegeven. Leuk of niet leuk. Voor heel velen een regelrechte ramp. Wat dat betreft ben ik bevoorrecht. Ik kan rustig thuisblijven. Vervelen zal ik me niet. Geen financiële ramp zoals voor veel anderen. Die mensen voor wie het ècht crisis is.... misschien toch ook dit verhaaltje. Maar mensen zoals ik kunnen toch ons steentje bijdragen vanuit onze "lockdown" om wat licht te brengen in de duisternis...  Natuurlijk kunnen we de komende weken in de Kersttijd thuis gaan zitten sippen over wat allemaal niet kan. Over dat ik hier alleen zit. De hele kerst en oud en nieuw verpest. Misschien nog niet eens echt nodig ook.  Houvast.  Goed beste mensen dat wordt dan een Kerst zónder licht in de duisternis. Misschien komt dat wel doordat we nog altijd veel te veel het licht hebben gezocht buiten ons. We zijn "feest vieren" verleerd. En misschien is deze toch wel onverwachte lockdown  wéér een kans om nu te gaan zoeken waar we het licht kunnen vinden

  Maar zo'n "helper" worden gaat niet vanzelf! Ik kan het ook omkeren : Wijsheid is een voorwaarde om tot een "helper" te worden. En ook : is het niet zo dat ik slechts een "helper" kan zijn voor anderen wanneer ik mijzelf gevonden heb? Alleen die mens die zèlf vrij is kan anderen zó helpen dat niet, dat nóóit in de vrijheid van de ander ingegrepen wordt.  Alleen die mens die zèlf vrij is zal vertrouwen hebben in de weg die de ander gaat. Alleen die mens die zèlf vrij is zal dankbaar zijn bij het zien van vooruitgang bij de ander. Kortom : Alleen de vrije mens kan en zàl anderen zo (willen) helpen dat deze zichzèlf vindt en  daarmee de vrijheid.  Déze wijze van helpen is een werkelijk dienen . Vanuit eigen vrij-zijn het vrij-zijn van de ander mogelijk maken. Samen komen hier misschien : Wijsheid èn Waarheid!! Vanuit een ware onzelfzuchtige en oprechte liefde. En dit is het "geheim".. 🌹 

 Is er een grotere zegen denkbaar dan teleurgesteld te raken in iedereen? Terecht of misschien niet helemaal terecht? Onze ouders, broers en zussen. In onze "leiders", politieke of geestelijke "leiders". Hulpverleners ook. Buren.. Onze geestverwanten, van wie wij dachten ook misschien onze vrienden te zijn... En last but not least : in onszelf. Een zegen is het. Een héle grote zegen. Eerst probeer je dat nog te geloven. Zo in de trant van: "er maar het beste van maken",  er zit niets anders op..."Aanvaarden wat ik niet kan veranderen".  Je hebt gehoord dat de grote "wijzen" ons dit voorhielden. Je wilde het wel geloven. Ze hadden vast en zeker gelijk. Soms lukte het éven tot er weer een nieuwe teleurstelling bovenop kwam. Oooh, déze strijd....met anderen, met jezèlf. En dan word je opnieuw de stront in getrapt misschien. Zo voelt het. Maar dat is dan plotseling ook de laatste keer!! Je wéét dit...  Zoiets.   Je merkt dat je