"My Inner Voice".

Mantel.... Zij bedekten  hun naaktheid met deze mantel. Schaamte of liefde? Adam en Eva cosy in één mantel... Ja ik weet/vermoed: zo zagen de kleren van Adam en Eva er niet uit. En gezellig met z'n tweeën al helemaal niet. Maar wanneer ik mij altijd precies houd aan de tekst kan ik "mijn punt" nooit maken. Vrijheid van denken mag ik wel. Wat de schilder heeft willen vertellen hiermee weet ik ook niet.  Hoe dan ook zal er een moment komen waarop ze die mantel af moeten leggen. En daar sta je dan. Nu dàt is niet mijn probleem.  Maar ik vraag me al een paar dagen af of die uitdrukking iets met de mantel der liefde bedekken wel kan. Sowieso houd ik er niet van dingen "onder het tapijt te vegen". Deze uitdrukking gaat toch in die richting. Maar goed daar kan iedereen anders over denken.  Het vreemde vind ik eraan dat je over de liefde als mantel spreekt. Geesteswetenschappelijk hoeft het nog niet eens zo vreemd te zijn. Maar de meeste mensen weten niets van etherlich...

 

Zonder vol wantrouwen of wrok door het leven te gaan, moet je op je hoede zijn voor mensen die (al eerder) opportunisten blijken te zijn (geweest). Geweldloosheid houdt niet in dat ik naïef of lichtggelovig ben. Liefde betekent dat netzo min. Óók hoeft het "vergevingsgezindheid" niet in de weg te staan. Maar je bent ook niet iemand die de Liefde slechts gebruikt als "mantel". Integendeel! Als dat al zou kunnen.  Liefde maakt niet blind. Wanneer dat wèl het geval zou zijn zou het niet het verschil zien tussen goed en kwaad.  En het is juist de ware Liefde die haarscherp dit verschil waarneemt.