"My Inner Voice".

 Èchte Transformatie gaat langzaam en is gewoonlijk pijnlijk. Vaak hoor of lees je over mensen die hierover spreken. Iets als "op je yogamatje gaan zitten en je laten vallen". En dan kom je ergens terecht.  Ik twijfel er niet aan dat als ik maar lang genoeg zit er iets gebeuren zal. En ik zal wel ergens komen. Daarmee de spot drijven doe ik niet.  Maar het is niet mijn weg van Transformeren omdat het niet tot èchte en blijvende verandering zal leiden. Altijd weer zal ik op de één of andere manier steun van buiten moeten zoeken om vervolgens weer terug te keren bij het beginpunt. En dan... De enige weg is de weg door de weerstanden heen van het dagelijkse leven. Weerstanden die anderen oproepen of zelfs veroorzaken. Of gewoon "omstandigheden" door het land of de plaats waar ik woon. Het is de weg van het "kruis op me nemen" en het "kruisdragen". Schijnbaar veroorzaakt vaak door iets of iemand waar ik verder geen deel aan lijk te hebben. Maar het i

Ben ik nu deze avond weer eens "negatief gestemd". Nee!  Slechts denkend over de weg van Transformatie. Door tegen deze dingen aan te knallen, door machteloos te lijken....Dingen in mijzelf die zichtbaar werden voor mij door onaangename "weerstanden" die van buitenaf kwamen.  Misschien wel de zwaarste jaren van een al niet gemakkelijk leven... Nog éénmaal moest ik er tegenaan... blijkbaar.  Onaangenaam, pijnlijk, verdrietig. Maar door onder ogen te zien wat werkelijk gebeurde en soms te wankelen maar toch staande te blijven werd ik gezet op de weg van verdere Transformatie. Vluchten was geen optie. Dan was dit leven ten slotte toch een mislukt leven geworden.   Door dit hele proces van de laatste jaren heb ik kostbare zaden kunnen zaaien in de donkere maar vruchtbare grond. Zij zullen stil wachten tot de tijd rijp is. Vroeger of later.  De gevonden sleutel tot Transformatie bevindt zich in het hart!!  Vergeving en L

 Wanneer alle vragen verstommen kan je merken dat je in jezelf een "laag dieper" komt. Misschien nog niet in de Stilte van het hart. Maar hier kan je denk ik het Duitse woordje "ahnen" gebruiken. Het woord "aanvoelen- (komen)" dekt niet wat ervaren wordt. Dat is het óók maar het is te  grof, te "plat".  Misschien kan het in het Nederlands alleen omschreven worden met iets als: een voorzichtig, tastend, zoekend vermoeden, aanvoelen èn "verwachtingsvol". Onzeker maar ook weer niet onzeker.   "Ahnen" geeft aan de ene kant voor mij aan een soort tasten in het duister, tegelijk is er ruimte, adem, vrijheid. De volgende stap zet ik niet op "goed geluk", maar ook weet ik niet hoe of wat te doen of waar de weg me heenleidt. Dat moet me gegeven worden. En dat kan ik alleen "in het moment" pakken. En zo ervaar ik de weg of het proces van "transformatie" als een willen, een streven en tegelijk als een gescho

 

 Hoe doe je dat het kruis zoeken? Je zoekt de ellende toch niet op als normaal mens?! De mens "vàn" de wereld vindt dit stapelgek. Die wil een "Glorie" zonder prijskaartje eraan.  De mens "in" de wereld kent het geheim. Wat ik elders schrijf het is meer een niet wegvluchten van het kruis. Dat betekent het "niet van de wereld maar in de wereld" zijn. Het leven in twee werelden. Het "vol" leven in deze wereld met het bewustzijn te behoren tot een "andere" wereld. Dat betekent pijn en lijden. Ja, er is pijn en lijden bij iedere mens. Óók bij de mens die geheel opgaat in de aardse wereld. En ik denk zelfs nog meer lijden en pijn dan bij die mens die zich bewust is van de andere Werkelijkheid, Pelgrim is op aarde.  Het kruis verandert in "Glorie", verandert in diepe vreugde op het moment dat ik het leer liefhebben.  De pijn wordt niet veroorzaakt door het kruis maar door mijn verzet. Dat is een weg van innerli