Een wijze les.... Van mij🤣
Dè Broeder van het Rozenkruis. Misschien al 72 jaar oud! Tikje op de schouder. Tijd om op weg te gaan!! Vandaag denk ik over de afgelopen jaren. Over een aantal pijnlijke ontmoetingen. Goed, ik maak daar verder geen woorden nu aan vuil. Ik ga vertellen aan hen die hetzelfde overkomen is of die dit nog treft. We weten dat we een ander niet kunnen veranderen. Wanneer die ander niet wil of niet kan of... Dat is niet mijn probleem. Je kan lang proberen een contact gaande te houden of te herstellen zelfs. Maar er komt toch een moment dat je tegen jezelf moet zeggen: "Vandaag is het de eerste dag van de rest van mijn leven". Je kiest het ruime sop. Fris windje, vrij ademen. Weg uit de beknelling waarin die ander je blijkbaar toch graag zag. Maar sommige mensen die jou óók als een minkukel behandelen kom je toch regelmatig tegen. Zo gaat dat. Wil je niet iedere keer naar adem happen wanneer je ze aan ziet komen?? Gewoonlijk geef ik geen adviezen omdat alles ook weer individu
