"My Inner Voice".

Zojuist was ik een brief aan het schrijven. En al schrijvend vloeide uit mijn pen: "Vruchten eten nóóit zichzelf op. Ze worden gegeten. Of ze verrotten". Daar kwam ik op door wat te schrijven over "boete doen" in verband met karma. Wat een mens in het ene leven doorleefd en doorwerkt kàn vrucht dragen... Later. Maar ik bedacht dat je nooit zelf profijt kan hebben hiervan. Ook de vrucht moet zich weer offeren. Zaad in het ene leven geofferd wordt opnieuw tot offer als vrucht. Zo is het soms nog best ingewikkeld uit te maken in welk stadium het leven zich op een bepaald moment bevindt. Zaad of vrucht. En het loopt ook allemaal nog eens door elkaar. 🤣 En dat "verrottingsproces"...? Dat hangt samen met ons ego. Ons egoïsme.