"My Inner Voice".

  De meesten van ons kennen wel dat stemmetje van binnen. Hoe dwingend en brutaal. Altijd dat verzet in je tegen wat is....Dat stemmetje als een dreinend kind dat aandacht wil en z'n zin wil krijgen. Wanneer je het eenmaal z'n zin hebt gegeven lijkt het hek van de dam....Hulptroepen lijken nodig om het weer te " begrenzen.". En wat zegt " dit kind" in ons dan alsmaar?? Het blijft zeggen vreemd genoeg! : "Ik wil niet, ik wil niet, ik wil niet!!" In de meeste gevallen zeggen we wat we wèl willen ....Een groot huis, geld, een mooie auto...De "platte" dingen spreken de eenvoudigen dan wat neerbuigend over. De "soberen" vragen om andere dingen : een klein optrekje ,  geld om van te leven, een tweedehands auto is ook al goed.... En vrijwel iedereen wil gezond zijn..Wat dat eigenlijk is heeft men vaak al geen notie meer van. Gezond ben je bijvoorbeeld wanneer je na een paar "paracetamolletjes" geen pijn meer hebt. Of met de (

 Vroeger zo rond mijn 40e denk ik las ik ergens dat om los te komen van pijn(tjes) je er niet moest proberen vanaf te komen door afleiding op wat voor wijze dan ook. Integendeel, je moest er nog dieper ingaan met je bewustzijn. Ik denk dat ik dat gelezen heb in een boek van een boeddhistische schrijfster, een boeddhistische meester zoals zij beleefd wordt. Iemand die ik een poosje graag heb gelezen. Het ging dan ook, eigenlijk vooral bij haar over "zielepijn". Maar je kan al deze dingen ook gemakkelijk toepassen op de fysieke, de lichamelijke pijnen. Op de één of andere manier bevredigde het niet hoewel ik wèl voelde en begreep dat ze een punt had. "Weglopen" voor je pijnen werkt averechts. Het heeft mij zeker op het spoor gezet van het niet (langer) ontkennen of onderdrukken van pijnen. Het lijkt dat wat ik gisteren beschreef over je last leren dragen waardoor je er geen  last meer van hebt misschien overeenkomt met het advies van deze boeddhistische leraar. Maar i