Ego-ïsme = ik, ik, ik en nóg eens ik. Altijd alleen "ik". De ander doet er in het geheel niet toe. Ons kleine "ikje" hangt aan elkaar van smoezen en uitvluchten. Ons "ikje" leutert er vrolijk of jankend op los. Eerlijk is ons "ikje" zelden. Betrouwbaar en oprecht al evenmin. Ons "ikje" misleid zichzelf èn anderen. Ons "ikje" houdt alleen van zichzelf, dènkt alleen aan zichzelf. Krijgt ons "ikje" de deksel op de neus dan wordt ons "ikje" nóg "ikkeriger". Hoe om te gaan met zoiets? Ons "ikje" heeft de sterke neiging zich tot in het oneindige op te blazen. Grenzeloos maar ook gewetenloos. Het vermorzelt alles wat op z'n weg komt. Betekent dat niet dat straks al het andere er niet meer is om ons "ikje" te dienen en te bevredigen? Misschien wordt in de klimaatcrisis wel zichtbaar wat ik als egoïstisch persoontje aanricht dagdagelijks . Feit is wèl dat de klimaatcrisis een gevo...