"My Inner Voice".

 Eerder vandaag schreef ik over "groei". Groeien op onze weg in de liefde, in vergevingsgezindheid, in de bereidheid te offeren. Wat ik vaak merk is dat er op dit gebied, ons spirituele leven vaak "grenzen aan de groei" zijn!! Waarom kan een vraag zijn.  Waar het op andere gebieden dringend noodzakelijk is en niet gebeurt of te weinig gebeurt, kan je zien dat op spiritueel gebied al snel "de rek eruit is" en men tevreden is met zoals het is. Heeft dat met elkaar te maken, hangt dat op een of andere manier met elkaar samen?? Dat zou misschien wel eens meer waar kunnen zijn dan we op het eerste gezicht denken. Het niet voldoende kunnen komen tot "matigen" en de lauwheid van het geestelijk leven. Voor het ene hebben we zo ongeveer alles over, bij het andere nemen we genoegen met het "minimale". En dat heeft z'n uitwerking in alles wat met ons dagelijks bestaan van doen heeft.  Matiging in het één lijkt tot grenzeloosheid te leiden elde

 

Tagore.   Er zijn velen die zich bezighouden met buitenzintuigelijke waarnemingen, met reïncarnatie, met astrologie, met weet ik wat meer. Onderzoek alle dingen... Niets mis mee... Maar toch.... Waaraan kan ik van "buitenaf" zien dat er toch bij velen iets heel erg mis gaat?? Voor mij is bepalend te zien of iemand groeit in de liefde of niet. Groeit in vergevingsgezindheid of niet. Groeit in de bereidheid te offeren of niet.  Rabindranath Tagore.  Bij dit laatste is verraderlijk wanneer er een bereidheid lijkt te zijn om bijvoorbeeld in eenvoud te leven. Ook dat kan heel, heel liefdeloos zijn wanneer ik een ander hetzelfde probeer op te dringen of veroordeel omdat deze niet hetzelfde doet als ik. Wanneer ik een ander met schuldgevoelens oplaad. Mijn program is het enig juiste..... Dan ben ik niet in de liefde... Tagore.  Wanneer ik bijvoorbeeld politici, artsen enzovoorts de hel inwens, ze verrot scheld of erger, complotten uit de mouw schud omdat deze niet doet wat ik wensel