"My Inner Voice".

Je niet uit je tent laten lokken! Uiterlijk niet maar nog meer innerlijk niet!

Déze heeft me de afgelopen dagen/weken wel geholpen.   Vervlogen hoop hoeft niet te betekenen wanhoop. Hooguit een gevoel van diepe teleurstelling. Maar dat gaat voorbij.  Wanneer je je hoop gesteld hebt op bijvoorbeeld "betere tijden", een meer sociaal leven, er weer bij horen, weer mensen ontmoeten... Die hoop lijkt na lange tijd mogelijk te worden. Maar binnen kortste tijd ga je beseffen dat het een onmogelijkheid is. Allerlei obstakels en signalen. Hulp van geen kanten te bekennen. Fysiek zelf door de afgelopen jaren zeker niet in topconditie.  *  Wat te doen?  Wel, de "hoop" vroeg veel denkwerk en energie. Het maakte dat ik aandacht moest besteden aan velerlei. En obstakel na obstakel dook op.  Nu dat niet meer hoeft kan ik me weer concentreren op waar ik eigenlijk mee bezig moet en wil zijn. ***