"My Inner Voice".

Grof ja... Sjoemelsoftware, laster  zijn nog véél grover!! Maar dààr vallen de meesten niet over.  Ingeburgerd... dan mag plotseling àlles!!   Dit is moreel gezien toch een gebied waar veel over te denken valt. Zeker wanneer het jezelf raakt. Niet als fraudeur maar als slachtoffer. Nee niet als iemand die per ongeluk een poos in een verkeerde auto rijdt doordat hij of zij voorgelogen is, niet degene die financieel opgelicht is. Maar als iemand die in feite niets met dit al van doen heeft. En dan kan je denken aan een vals beschuldigde, aan laster.  Denk nóg maar eens aan onze Toeslagenaffaire. Hoe vals en hoe heeft het mensen kapot gemaakt. Gezinnen uit elkaar gerukt. Kinderen vol schaamte naar school omdat ouders als fraudeur bestempeld werden. Mensen die geen schulden hàdden kwamen in de schulden. En erger.  Zie wat daar gebeurt. Mensen geen schulden, op grond van niets voor fraudeur uitgemaakt, vervolgens geld afhandig gemaakt ("terug?"betalen) vaak onterecht dus diefstal.

 

Dit is onschuldig.  Bij een "volwassen" mens is dat anders!    Meevaren op het (im)morele compas van een ander wijst op "Véél geschreeuw maar weinig wol". Of ik schreeuw mooie, vrome dingen na van een mooie vrome heilige die hier ook niet blij van zou worden. Of ik schreeuw "onheiligen" na die "leven" op deze brandstof van zijn bezeten fan!  Waar of wie ikzelf ben, wil, kan is verdwenen. Ik verschuil me achter een "brede rug" waar ik onterecht op vertrouw. Niet omdat die rug goed of slecht is. Vooral omdat ik mijzelf verlies, verloren als een verdoold schaap.