"My Inner Voice".

En dit heeft van doen met waar ik vannacht over schreef. En ik moet eerlijk bekennen dat ik me deze situatie heel goed kan voorstellen. De zwaarte hiervan. Het is vergelijkbaar met mijn situatie waar ik al een paar jaar in zit en probeer "mijn ding te doen". Het is goed ook dit soort "eenvoudige" maar inhoudsvolle boeken te lezen. Ook dat geeft (nieuwe) moed en wat nieuwe energie.  Het vraagt, het eist zèlfs steeds weer je Midden te zoeken en te vinden met alle "herrie" van je buren om je heen.  Tegelijk leren wat daarmee samenhangt : gelatenheid .  Ik heb hier vooral geleerd dat verzet, ergernis me niets opleveren. Klagen nog minder. Alleen het innerlijk in deze "chaos" stabiel en kalm blijven. Doorgaan met wat je moet doen. De bedoeling lijkt toch te zijn dat al dit soort dingen ons juist van onze eigen weg die we te gaan hebben willen afbrengen.  We winnen wanneer we innerlijk onze vreugde bewaren, in ons Midden blijven.  Deze dingen b

 Tot op vandaag blijft de monnik als het mogelijk is altijd in hetzelfde klooster. Er kunnen omstandigheden zijn waardoor dit niet mogelijk is maar de regel is toch blijven in hetzelfde klooster.  Het woord stabiel zijn heeft dat in zich. Iets onbeweeglijks. Rotsvast. Betrouwbaar. Rust.  Het gevaar is dat "rust roest".  Daar waar je letterlijk op dezelfde plaats blijft om je innerlijke rust niet te verstoren kan je ook kansen missen, kansen tot ontwikkeling laten liggen. Een ontwikkeling die in deze tijd aan de orde is.  Ik zeg niet dat stabiel blijven in een klooster gemakkelijk is. In zulke gemeenschappen liggen ook behoorlijke uitdagingen. Alleen al het met elkaar uithouden.... Een hele opgave.  Ook innerlijke beproevingen blijven de kloosterlingen niet bespaard.  Het "stabiel"  zijn en  blijven in "de wereld" zeker in deze tijd vraagt toch nog iets heel anders. En dat is ook nodig. De kunst is in de chaos van deze tijd, staande midden in de wereld inne