"My Inner Voice".

  Dit heeft toch iets van een open deur intrappen. Maar.. soms moet dat gewoon. Het grappige is wel dat ik geen hand hoef uit te steken. Beide handen vrij.  Kijk de deur kan ook open lijken maar er hangt een onzichtbare sluier. Je weet wel tegenwoordig van die ramen met iets ervoor. Je kan niet van buiten naar binnen kijken maar omgekeerd wèl.  Zo zijn er van die sluiers over het verleden. Beter niet te zien. Maar toch "rumoert" het erachter in het huis.  Het dagelijks leven kan door het verleden sterk worden beïnvloed. Buiten in het daglicht zie ik niet wat daar binnen gebeurt. En dan plotseling kan onvoorbereid het raam worden opengegooid. Ik kan pardoes naar binnen kijken.  Dàn hangt het van mij af hoe het verdere verloop zal zijn. Schrik ik me dood nou dan ben ik uitgeteld. Letterlijk. Maar blijf ik bij mijn positieven dan is dat  een soort ontwaken en ben ik in staat te kijken wat daarbinnen aan de hand is.  En "ontwaakt" kan ik een verbinding legg

  Even iets anders geloof ik maar ook wel sympathiek.  Waarom nogmaals het Internet Archive? Wel, ik kreeg weer een email met veel informatie. Niet altijd ga ik in op verzoeken om een gift. Maar deze keer een kleine gift. Wie gebruik maakt van het Internet èn van dit Archive wil (blijven) profiteren...Àlles staat onder druk in deze tijd. Zo ook dit Archive. Juist dit Archive.  Onderzoek het zèlf. Abonneer je op de Nieuwsbrief. Vertrouw mij niet. Ik kan er  met open ogen inlopen. Maar vooralsnog is het een hele kleine bijdrage wel waard. Vind ik. 🤓