Een Spreken...

 En óók dit leefde in me als Heilssoldaat....en nóg . Meegenomen op mijn wegen wat verborgen.  

Geesteswetenschap/Antroposofie is iets wat geleerd kan worden en doorgegeven. Dit niet...dit lééf je en dit draagt je door de meest duistere tijden van je leven. Dit kan niet  "geleerd" worden en ik kan het anderen niet leren. Dit is een ervaren. En anderen merken het op of niet. 

Hoe komt het dat ondanks bijvoorbeeld de " megakerken", alle gepraat over geloof en spiritualiteit er in de wereld niet veel lijkt te veranderen? De trein dendert voort ondanks alle preken, kerkdiensten, ondanks alle goeroes die ook eindeloos babbelen over de "verlichting", over andere dimensies...

Twee dingen misschien. Er wordt veel te snel woorden gegeven aan dingen die men (nog) niet zelf heeft doorleeft. Woorden doden wat nog verborgen moet blijven. Woorden " vangen " dat wat nog volop in beweging, in ontwikkeling is. Het is vaak een wroeten in de grond om te zien hoe het zaad ontkiemt. Nieuwsgierig, ongeduldig...en weg is dat wat probeerde in een proces te komen.

Het tweede is toch dat men vaak niet weet waar men het over heeft doordat men niet een grondige kennis tegelijk opbouwt vanuit de geesteswetenschap. Dit kan je overal ervaren. Bij de goeroes maar net zo hard in bijvoorbeeld de Orthodoxe Kerk.  Hoe mooi en goed ook het blijft bij een ervaren vaak zonder te weten wàt ervaren wordt. Het blijft "in de lucht hangen" zou je kunnen zeggen. Hierbij moet wel duidelijk zijn dat bij geesteswetenschap het niet gaat om "weetjes" om kennis maar om "Erkenntnis". Een vertaling van dit woord voldoet niet dus laat ik het zo. Kennis opdoen is hoofdwerk. " Erkenntnis" gebruik ik ook mijn hersens bij  maar dan anders 🙃 Wie dat ècht wil ontdekken zal zelf daar ervaring mee moeten opdoen.

Misschien zo : Kennis ik kijk van buitenaf naar wat ik onderzoek. Ik betast met mijn handen, kijk met mijn ogen enzovoort.  

Erkenntnis: Ik probeer zonder mijn gewone zintuigen  uit dat wat ik onderzoek, te halen wat er in zit. Mijn zintuigen gebruik ik misschien wel maar ik ga verder en tast niet meer af met handen, ogen enzovoort en vorm daar mijn gedachten over. Eerder word ik stil en luister en kijk vanuit deze stilte in mij. Dan kan iets anders zich openbaren dan wanneer ik het betast en gelijk woorden geef aan wat ik voel.

Kennis opdoen gaat snel. Meestal. Ik zie en ik benoem en klaar. Ik denk te weten, ik denk te kennen. In feite ben ik niet veel verder gekomen dan de buitenkant van wat ik onderzoek. Maar iedere buitenkant heeft óók een binnenkant! En juist deze binnenkant daar zit waar het omgaat. "De parel in de akker"of zo. Maar ik moet eerst àlles verkopen voordat ik de parel de mijne mag en kan noemen. Alles verkopen hier misschien iets als : mijn woorden inslikken, mijn gedachten stil maken. En dus niet voortijdig in de aarde gaan wroeten. Pas wanneer ik àlles verkocht heb mag ik gaan kijken. Voor die tijd behoort het mij niet toe en beland ik in het gevang wanneer ik toch.....