Geen haast maar de tijd raakt op...

 "Van uitstel komt afstel" zegt men wel. 

Een drama wanneer dat afgedwongen wordt door dat we te lang gewacht hebben. Zelfs Boeddha bedacht dat de tijd eens voorbij is.

Dàn wacht de eeuwigheid. Maar daar kunnen we niet inhalen wat we hier op aarde hadden moeten doen.

Zo vaak heb ik de laatste jaren het gevoel dat het besef van aardse eindigheid zo goed als verdwenen is bij veel mensen. 

Betekent dat misschien dat toch ook de eeuwigheid voor ons niet echt een realiteit is? Leven we toch nog veel te veel in "onwerkelijkheden"? 

Maar weer een nachtje slapen. Ik kan het met mijn gewone verstand niet meer bij elkaar breien. En het geeft me een onrustig gevoel maar méér nog diepe treurnis. 

Het enige dat rest... 
Hij glimlacht... altijd.