Pinksteren..

Ook dit misschien : Niet streven naar, niet hopen op "begrip". En dan bedoel ik niet "erkenning". Dat zijn voor mij twee verschillende dingen.

Maar niet hopen op dat begrepen wordt wat je doet, wat je zegt of op "goedkeuring" zelfs. Jij doet wat je moet doen of spreken.

Deze pinkstermorgen.. De moed hebben "alleen te staan" en te gaan. Zonder enige "rugdekking". 

Zèlf verantwoordelijk voor wat je zegt of doet, voor de keuzes die je maakt. 

Dàt heeft voor mij ook met het feest van Pinksteren van doen. 

☀️

Omgekeerd ben ìk niet verantwoordelijk voor de keuzes die een ander maakt. Keuzes in spreken, in handelen of niet-handelen. Dat betekent dat ik er ook niet "iets van moet vinden" niet  iets hoef te vinden van de keuzes díe een ànder maakt.!!! Géén oordeel. Zelfs dan niet wanneer het mijzèlf onaangenaam treft....

En dit ráákt (aan) mij als individu èn de gemeenschap. Aan mijn relatie tot (geest)verwanten. Mijn omgang met vrienden. En dat beïnvloedt onvermijdelijk het "grotere geheel". We zijn individu maar álles wat ik doe of nalaat reikt oneindig veel  verder dan we ons meestal bewust (wìllen) zijn....in ruimte èn tijd!