Wie het kleine niet eert...
Ons kleine "ikje" hangt aan elkaar van smoezen en uitvluchten. Ons "ikje" leutert er vrolijk of jankend op los.
Eerlijk is ons "ikje" zelden. Betrouwbaar en oprecht al evenmin.
Ons "ikje" misleid zichzelf èn anderen.
Ons "ikje" houdt alleen van zichzelf, dènkt alleen aan zichzelf.
Krijgt ons "ikje" de deksel op de neus dan wordt ons "ikje" nóg "ikkeriger".
Hoe om te gaan met zoiets? Ons "ikje" heeft de sterke neiging zich tot in het oneindige op te blazen. Grenzeloos maar ook gewetenloos. Het vermorzelt alles wat op z'n weg komt. Betekent dat niet dat straks al het andere er niet meer is om ons "ikje" te dienen en te bevredigen?
Misschien wordt in de klimaatcrisis wel zichtbaar wat ik als egoïstisch persoontje aanricht dagdagelijks. Feit is wèl dat de klimaatcrisis een gevolg is van een leven vanuit ons kleine egoïstische "ikje".
Misschien zegt het zoiets als :
"Wie het kleine niet eert is het grote niet weert". We krijgen een "koekje van eigen deeg".
Zolang wij het verband niet zien tussen ons denken, ons leven, ons handelen, ons niet - handelen, tussen het grote en het kleine..
Zolang we niet wakker worden voor de immense verantwoordelijkheid die we dragen en ons niet bekeren is er geen oplossing. Niet voor onze grote èn kleine sociale problemen, niet voor de klimaatverandering. En straks heeft ons "ikje" dus niets wat het nog kan dienen of bevredigen. Ons opgeblazen "ik" heeft letterlijk!! àlles wat van waarde was, àlles wat er toe deed vernietigd.
Lucas 21 kunnen we er naast leggen. "Er zullen dagen komen" staat daar. Nu ruim 2000 jaar later begint dat zich te voltrekken. Het is slechts "het begin der weeën".
De vraag die ik mijzelf iedere dag wéér zou moeten stellen bij het wakker worden in de vroege morgen is : Wààr wil ik staan deze komende 24 uur?? Wie of wàt wil ik dienen??
Lucas 21 is geen "ver van mijn bed show". Maar het lijkt nog steeds niet door te dringen. Niet tot "gelovigen" en niet tot "ongelovigen".
"Dit alles moet geschieden" betekent niet dat ik niet verantwoordelijk ben!! Maar ook dat is ons dikke "ik" dit te gebruiken als uitvlucht om zich nog verder op te blazen en mee te werken aan de vernietiging van de aarde, van àlles was mooi/waar èn schoon en goed is. Ons "ik" te bang zichzelf op te blazen in de zin van "uit elkaar te spatten". Bang dat het nergens blijft. Dat het allang "nergens" meer is beseft het niet. Uit elkaar spatten zàl deze luchtballon. Net als een ballonnetje waar je teveel lucht inpompt. Mijn "lucht"!!!... nutteloos verbruikt.
"Wie het kleine niet eert" slaat zeker niet op ons kleine ikje!! Maar op de "kleine" dingen in ons leven. In de eerste plaats onze medemens, de dieren, de natuur. Wie de "kleine" dingen niet op waarde weet te schatten staat aan de kant van "de vernietiger"!!
Reacties