Géén spel!

 

De laatste dagen is me weer duidelijk geworden hoe belangrijk het toch is jezelf altijd weer te ( laten) toetsen! Niet jezelf ( laten) bekritiseren maar eerlijk en open kijken naar de vraag : "Ben ik nog in de Waarheid?" Waarom? Omdat de weg smal is en de "vluchtwegen" liggen open! Vaak kan ik niet tevreden zijn met mijn "goede gevoel" over mijzelf,  over hoe ik bezig ben. Altijd wéér gaan door het reinigende Vuur zonder angst voor "vernietiging" van wat dan ook.

Zij die bekend zijn met de 12 Stappen van AA herkennen hierin de 4e en 5e Stap.

Het betekent niet dat we een ànder ons laten vertellen hoe te leven, hoe te handelen enzovoort. Integendeel. Veel meer is het het oefenen van " onbevreesdheid"....

☀️ 

Uit "de 12 Stappen" 

Overigens hoeft dat ook helemaal niet te zijn in de vorm van een (gepland) gesprek. Óók hoeft het helemaal niet iets te zijn van een "biechtgesprek". Voor mij is het veel meer een open staan voor opmerkingen van een ander zo even zijdelings gemaakt soms. Of... ja waar het denk ik op aankomt is het hebben van een "luisterende" instelling, een open oor. Àlles kan van belang zijn en is van belang wat ik zie en hoor. De balans opmaken, mijn inventaris opmaken dàt doe ik in stilte, in de eenzaamheid ... Onbevreesd. Hoe verder... Voor ieder zal dat anders zijn. Maar hoe dan ook het luisteren in een gesprek, in wat me tegemoet komt dààr kan ik de antwoorden vinden. In die zin heb ik een ander nodig. 

Iedere schijn van "dogmatisme" of van voorschriften moet vermeden worden omdat het "My Inner Voice" kan doden!