Weekend- meditatie...
Geniet maar "drink" met mate , goed afstand houden, mondkapje op niet alleen in de openbare ruimtes...馃槉 en kijk wat er gebeurt...Wie weet, n谩 het weekend "herboren".
Mooi weekend maar weer....✌ Orthodox Pasen!!!
En ik bedacht: zelfs wanneer een stad plat gebombardeerd is ...het hart uit de stad geslagen...Beangstigend wordt het pas 猫cht wanneer bij teveel mensen geen hart meer is. Dan kunnen we niet en n贸贸it spreken met Pasen dat er een leeg graf is en de harten vol zijn! Als er geen hart is kan het 贸贸k niet vol zijn.
En dan lieve vrienden kunnen we niet echt gezond weer iets opbouwen. Geen stad, geen gemeenschap, geen ....helemaal niets. Overgeleverd aan destructieve krachten! En ik kan het weten. Ik ben bijna gepromoveerd op dit onderwerp. Daar moet je een zekere leeftijd toch wel voor hebben...Tja....猫n vooral ervaring!
Waaraan herken je deze leegte? Je kan ook zeggen deze mensen zonder 猫chte liefde, Liefde niet van binnenuit?
Kijk om je heen. Daar waar men mensen buitensluit of "uitsluit", negeert om wat voor reden dan ook. En op watvoor wijze dan ook. Fysiek, geestelijk of hoe je dat noemen kan. Het is precies hetzelfde als bommen gooien of iemand de doodstraf geven...Wanneer d脿t door zou sijpelen in deze leegtes... Tot dan het beste wat je te doen staat is biddend spreken:
"Vader, vergeef het hun. Ze weten niet wat ze doen".
En deze bede van Christus gebruik ik niet lichtzinnig. Zoals ik n贸贸it doe met wat Hij heeft gesproken. Want wanneer met wist wat men doet met/ door een mens buiten te sluiten, te negeren...te isoleren....Niet zomaar een keertje per ongeluk...maar doelbewust, langdurig ,stelselmatig...Men zou het niet doen!
Maar 贸贸k kan dan w脿脿r worden de uitspraak dat wie veel heeft vergeven, veel liefde heeft. Het kan twee kanten opgaan: verbittering en woede of vergeving en m茅茅r liefde! Weer die wond waar het licht in kan. En dan k脿n het van binnenuit gaan stralen...
Toch ook hier weer : het lijden kan tot zegen worden, maar wee degene die het lijden veroorzaakte.
Tot slot: Hoe merkwaardig voelt het iemand die ongeveer walgt van een moordenaar maar de " killer" in zichzelf niet herkent. Hoe gemakkelijk kan het worden wanneer we in onszelf herkennen wat we van een ander niet verdragen. We praten het honderduit over het ego van anderen...en we missen de moed naar onszelf te kijken. En bij een beetje tegengas zetten we ogenblikkelijk de hakken in het zand.
Belangrijk is te beseffen dat waar ik met een vinger wijs naar een ander er drie vingers naar mijzelf wijzen.
Reacties