Nogmaals :" Relax".

 Vroeger zo rond mijn 40e denk ik las ik ergens dat om los te komen van pijn(tjes) je er niet moest proberen vanaf te komen door afleiding op wat voor wijze dan ook. Integendeel, je moest er nog dieper ingaan met je bewustzijn. Ik denk dat ik dat gelezen heb in een boek van een boeddhistische schrijfster, een boeddhistische meester zoals zij beleefd wordt. Iemand die ik een poosje graag heb gelezen. Het ging dan ook, eigenlijk vooral bij haar over "zielepijn". Maar je kan al deze dingen ook gemakkelijk toepassen op de fysieke, de lichamelijke pijnen.

Op de één of andere manier bevredigde het niet hoewel ik wèl voelde en begreep dat ze een punt had. "Weglopen" voor je pijnen werkt averechts. Het heeft mij zeker op het spoor gezet van het niet (langer) ontkennen of onderdrukken van pijnen.

Het lijkt dat wat ik gisteren beschreef over je last leren dragen waardoor je er geen  last meer van hebt misschien overeenkomt met het advies van deze boeddhistische leraar. Maar ik geloof dat het niet zomaar waar is. Integendeel... Ik moet er nog wat over denken. Het is óók niet de weg van het zomaar "loslaten". Misschien óók wel integendeel... Dàt zijn twee uitersten...er helemaal induiken of het loslaten.. Alletwee lijken ze een soort vluchten. Toch.... 

De Hemelvaart van Christus. 

En nu, het is bijna Hemelvaartsdag, moet ik plotseling denken aan de wolken!! Christus "verdween" in de wolken om ons de Trooster te kunnen zenden... Wàt zijn die wolken? En wat kan dat van doen hebben met je last leren dragen en juist dàn er geen last meer van hebben??