Kaarsje branden...

Oei die valt al bijna om.. 
112 bellen! 

 Nóg een "leuke" die ik deze avond  hoorde was dat je niet een kaars mag branden. Waarom niet?? Kan je brand krijgen.

Kijk al dit soort geleuter gaat me zo langzamerhand op de zenuwen werken. Waarom??

Moet je horen wie het zegt! Dat is één.

Moet je weten wààr ik het hoor en hoe. Dat is twee.

Ten derde... Kijk al dit soort "kleine" kul opmerkingen van wat wie wel en niet màg... Gelijk denk ik dan ook aan oude mensen die hun hondje of kanarie niet mee mogen nemen naar het bejaardenhuis. 

Of aan echtparen die uit elkaar gehaald worden omdat niet te regelen valt dat ze na 60 jaar huwelijk bij elkaar kunnen blijven.

Het begint met een kaars. Ja ja goed , GEVAARLIJK bij oude(re) mensen. Maar dat is een Smartphone ook wanneer je daar wat onhandig mee omgaat.

Spelen met vuur 🤔
Óók 112 want
 die
 spoort niet! 
📲

Zo langzamerhand ga ik denken : Wacht maar tot jij aan de beurt bent!! Dan is Leiden in last als je even je zin niet krijgt!! Of een ander zó je leven overhoop haalt.

Ben ik nu plotseling weer in een negatieve stemming of zo? 

Nee, wie het daar nu weer op wil schuiven... Schiet maar op. Maar dit is waar ik hier al in een geïsoleerde situatie tegenaan loop. Nu kan ik nog met een Smartphone en Tablet overweg. Oudere mensen die dit nu al treft zijn vaak weerloos. Is het niet een plicht dit soort dingen als gewone oudere burger van Nederland proberen onder de aandacht te krijgen? Pesten, discriminatie, ge-en verboden die onmenselijk zijn of te ver gaan. Ik zal niet meer met een spandoek  gaan lopen wààr dan ook.

 Schrijven is mijn wapen en ik zàl het gebruiken!

En ook dit heeft te maken met de "schaamteloosheid" die ik als jonge heilssoldaat al had. Duidelijk twee kanten van hetzelfde. Evangeliseren (zal ik nù zeker niet meer op déze manier doen) èn heel praktisch proberen iets aan leed en onrecht te doen. 

In de Jacobusbrief staat het : geloof zonder werken is waardeloos. En "werken" is toch zolang we aardemens zijn omzien naar elkaar! Leuk is het helemaal niet maar vaak kan je toch als ervaringsdeskundige het best aanvoelen hoe dingen voor de ander zijn en tegelijk ook ongeveer weten wat te doen. Nóóit helemaal zoals jijzelf het deed omdat iedere situatie en ieder mens weer anders is. Maar je kan wel beter aanvoelen in welke richting te zoeken. Zowel wat betreft de beleving van de ander die te kampen heeft met een groot probleem als waar de oplossing kan liggen. 

En zo komt er bij mij heel veel samen nu. In mijn eigen leven. Ziekmakend. Tegelijk heb ik de les geleerd dat de genezing ligt in het "dienen". 

Hier kan ik van alles schrijven waar ik tegenaan knal. En dat is zeer onaangenaam. Nu kan ik bezig blijven met mijn shit. Dat is één ding. Maar helpt niet verder en is heel negatief. Iets anders wordt het wanneer ik mijn eigen gedoe probeer te verbreden en tegelijk in het vizier heb wat dit wat mij overkomt van doen heeft met wat ik overal zie gebeuren. Ik ben geen uitzondering. Dàt bewustzijn helpt om niet alleen maar van me af te schrijven.