Kleine dingen.
Gisteren schreef ik daar iets over. Het opmerken van hele kleine gedragsveranderingen bijvoorbeeld. Geleerd heb ik het al als kind. Opgroeiend in een sfeer van leugenachtigheid. Dat houdt als vanzelf in een afwezigheid van liefde. Waar gelogen wordt kàn geen sprake zijn van liefde.
 |
| Een "poortwachter" ❤️ |
Waar de leugen aanwezig is is de liefde afwezig. Ook al probeert men een schijn van liefde op te houden. Misschien wel om de leugen toe te dekken. Een rookgordijn ook. Géén "heilige wierook"..
Het is een kwaadaardig dier dat "liegbeest". Het spot met de ware geest van liefde. God is Liefde. Bedenk dàn maar wat dit "liegbeest" in ons aanricht!! Waar een "liegbeest" aanwezig is in ons, zal God verdwenen zijn.
Het "liegbeest" duikt op uit de afgrond. Zijn we niet (goed) voorbereid hierop zal het ons grijpen... Wanneer ik me veilig waan.. wanneer ik denk wel "buitenschot" te blijven omdat ik..... Nu ja een soort verwaandheid en ongepaste trots, hoogmoed.....
Door mijn kinderjaren... Wel, ik heb als heel jong kind "gezien" het "liegbeest uit de afgrond".. bij anderen. Ik heb ervaren wàt het aanricht. Een enkeling kon ik volgen tot het sterven ongeveer. Ik heb gezien de wanhoopspogingen "los te komen" van het dier. (Nu achteraf kan ik zien dàt het wanhoopspogingen waren).
Daarmee was de koers van mijn leven "uitgezet", bepaald. Het zoeken van de èchte waarheid en de èchte wijsheid. Niet met mijn hoofd nam ik dit besluit. Het was een besluit genomen in het hart als 5 of 6 jarige. Ik ben nooit van deze weg afgeweken.
En door het leven heb ik geleerd niet uit te wijken, niet ontwijken. Het leerde mij "opvangen".
Tja en dan zit ik nu wel met die "tennisballen" daar in dat "mandje". Wie weet haalt de eigenaar ze nog eens op. Ze behoren mij niet toe. Voor mij onverteerbaar, door mij zijn ze niet te verteren. Dat is met alles zo wat niet van ons is.
Reacties