Mijn mooie borduurwerkje 😊

Vorige week hoorde ik iemand iets vertellen waardoor ik moest denken aan de Overste van het Orthodoxe klooster waar ik kwam.

Zij was een milde Overste. Streng, recht in de leer maar mild. Nóóit een oordeel over welke mens dan ook. 

Ze vertelde over ons leven dat door God mooi "geborduurd" wordt. Hij ziet de mooie bovenkant maar wij de onderkant. En die onderkant... Nu ja. En als we dan dood zijn... 🙏

Het is wel een aardig beeld wanneer je in de shit zit. Een gevoel van opluchting of zo. Maar toch...

Om te beginnen heb ik iemand gekend die vond dat haar borduursel beneden net zo netjes en mooi moest zijn als de bovenkant. Het lukte haar ook nog!!! Dus met een beetje goede wil!! zou er niet zo'n verschil hoeven te zijn tussen onder en boven. 

Ten tweede denk ik nu : klopt dat wel?? Werkt God alleen aan die mooie bovenkant en die onderkant.... laat maar zitten? Dat zie Ik wel bij het afwerken.... denkt Hij (eind der tijden of zo). Laat ze maar lekker ploeteren daar onder dan doen ze beter hun best. Ik laat ze niets zien van hoe het wordt. Wat een kleuterschool!! 

Dat zou betekenen dat wij inderdaad alleen ons ingewikkelde leven (kùnnen) zien. Maar klopt dat nog???

En waar deze kronkel mee begon was dat ik dacht: "Mmmm waar of niet waar feit is meestal wel dat "de omstanders" sowieso alleen die lelijke onderkant met losse eindjes (willen blijven!) zien. Maar ja dat was even een negatieve kronkel die toch niet onwaar is! Helaas.