Ontwijken of opvangen.
Nu, wanneer een keeper bij voetballen de bal niet "opvangt" gaat hij in het doel. Raak voor de tegenstander!!
Een keeper die een bal tegenhoudt koestert het vaak even als een kind. Bijna teder houdt hij de bal in z'n armen.
Een kind is nog niet in staat een klap op te vangen. Ontwijken is de enige mogelijkheid.
Ouder geworden ga je toch anders reageren. Het ontwijken maakt een transformatie door. Van ontwijken naar opvangen.
Je kan natuurlijk kiezen voor agressie. Grote bek terug of zo.
Maar je kan ook de geweldloze weg ontwikkelen. Dat is "opvangen" op een vruchtbare wijze misschien. Dat gaat niet één twee drie. Zeker niet wanneer je een wat cholerisch type bent. "De beuk erin" dat zou je het liefst doen. In eerste instantie.
Dàn leer je al beter "keepen". Je vangt op, neemt "de bal" mee, bestudeert hem. Wat is er met jou? Wat wil je? Wàt is de bedoeling of de reden dat je "doel", dat je mij wilde raken? Slapeloze nachten.
Nu zit ik op dit moment nog met een bak tennisballen. Een soort kogels die afgeschoten zijn. En de schutter....??? Geen idee. Voorlopig "koester" ik de tennisballen. Ze liggen in een mandje. Ik laat ze wat links liggen. Maar ben me ervan bewust dat ze er zijn.
Hebben zij doel getroffen?? Of....
Ik vrees ze hebben wel wonden geslagen. Misschien meer bij "de schutter" dan bij mij. Voor mij was het een goede oefening. Trainen moeten we. Alleen maakt het toch wel uit wie die schutter was. Verwanten of geestverwanten... Dàt is niet fijn en voelt niet goed. Het had zo niet moeten zijn ook al ben ik nu een meer geoefende "keeper".
Zoiets... 
Reacties