Waakt en bidt.

 

Na alles wat zo gebeurd is in mijn leven zou je kunnen veronderstellen dat ik "niet-gezien" werd. Okay dat is dan blijkbaar nodig geweest dit leven. Maar er is nog iets heel anders. En dit speciaal nu voor die mensen die zich "niet - gezien"  weten.

Wanneer je niet - gezien wordt dan is dat zo. Men loopt dwars door je heen, stampt over je heen en ze merken het niet eens. Dit is de kwaal van zieke ogen. Het is pijnlijk en ziekmakend. Dit zijn misschien de ongeïnteresseerden, de onverschilligen. Een ander zal ze een zorg zijn. Gewoon sowieso. Dikke ik... Zieke ogen, koud hart. 

Maar is het  niet zo dat je vaak wèl gezien wordt maar verkéérd? Nee, niet dat je verkeerd begrepen wordt. Dat kan niet want er wordt je niet eens iets gevraagd, niet serieus. Heeft niets van doen met per ongeluk verkeerd begrepen. Een "sorry" volstaat dan en het is voorbij. Ik laat nu ook even het geleuter van de leugenaar buiten beschouwing want dan kom ik nooit aan een eind. Hoewel wat volgt wèl een gevolg kan zijn van juist dit geleuter. 

Verkeerd gezien worden gebeurt wanneer de ander "ziende blind" is. Geen zieke ogen maar het zit "dieper". Dan kom je in het gebied van het morele, het geweten. 

Zoiets mafs doen 
schuimbekken. 

En dàn kan het worden dat je zelfs teveel (verkeerd) gezien wordt. Wie hier gevoelig voor is.... voelt al of niet altijd terecht letterlijk "alle ogen op zich gericht". Vlucht, trekt zich terug. En lijkt daarmee te bevestigen wat de "verkeerd - zienden" menen te zien. Sommigen willen dat zelfs zien. Dat laatste nu ja... Schuim, niets anders deze mensen.. schuim... Zij schuimbekken zoals sommige zieke, stervende dieren. 

Nu, de gevolgen laten zich raden. Wanneer daar niet een integere "helderziende" opstaat die ziet wat wèrkelijk gaande is... 

Hoofd èn hart! 
Anders gaat het niet meer. 
☀️