Andermans hart.

 Het hart van een ander heb ik niet zoveel aan. Laat staan een kunsthart.. Maar dat is een ander verhaal 👀

Het hart van een ander daarin klinkt niet mijn stem, niet mijn geweten.

Andermans gevangene! 

Het hart, de stem van een ander mens volgen, de stem van mijn eigen hart daarmee het zwijgen opleggen.... Misschien eeuwen geleden. Nù zullen we verdwalen wanneer we "de stem van een vreemde volgen".

Ik kan niet die ander de schuld geven dat hij /zij poogt in te breken. De aard van het beestje moeten we maar denken want anders zou zo'n poging wel achterwege blijven. Het zijn niet zij die willen dienen maar zij die willen heersen. Wat ik daarmee doe is aan mij. Hun vaak ijskoude "hart" volgen of mijn eigen hart, mijn eigen innerlijke stem.

  Een "vreemde meester" volgen of Christus. In feite gaat het om die keuze. Wàt wil ik... Dàt is de vraag.