"Brokken Piloten".

Jong geleerd, oud gedaan.. 

Iemand die innerlijk koud en hard is, niet van z'n standpunt af te brengen, kan op het eerste gezicht stabiel, geworteld lijken. Hij /zij zal dat uiterlijk zelf ook vinden en genieten van mensen die hem daarom prijzen of zelfs steun bij hem zoeken. (in het hart kan het juist angstig zijn) 

Mensen die wat "zonder wortels" lijken, of waarvan verwacht wordt dat ze dat zijn door die sporen in de hersenen, ook op zùlke momenten kan je je flink vergissen.

Deze laatsten zijn open voor het "nieuwe" dat komen wil. Een open en ontvankelijk hart dat het "andere", het vreemde en nog ongekende en onbekende.. maar óók De Ander welkom kan en wil heten. 

Zij die niet welkom zijn bij de eersten door de hardheid en onwrikbaarheid zoeken hun toevlucht bij de tweede soort mensen. Zij zijn de "bruikbaren" in de "goede strijd". 

De schone schijn van de "verharden", de schijn van zekerheid, stabiliteit.... Zij zijn de meest kwetsbaren en breekbaren.

Dat wat open is, wat meebeweegt is in zijn "teer-zijn", zijn kwetsbaar zijn onkwetsbaar óók al buigt het soms tot op de grond... het breekt niet.

 Bij de verharden is een klein beetje "springstof", dat ze ook voortdurend vrezen voldoende om ze te

"Brokstukken." .. 

versplinteren. Deze "springstof" zal nóóit van de "kwetsbaren" komen die ze misschien wel hebben willen "breken". Nee, deze "springstof" komt uit hun "eigen kring". Ze leveren het zelf aan!! Ook dàt merken ze niet op. 

Onbereikbaar voor elkaar..