Wat wil ik? (2)

 Eerder vandaag schreef ik over "groei". Groeien op onze weg in de liefde, in vergevingsgezindheid, in de bereidheid te offeren.

Wat ik vaak merk is dat er op dit gebied, ons spirituele leven vaak "grenzen aan de groei" zijn!! Waarom kan een vraag zijn. 

Waar het op andere gebieden dringend noodzakelijk is en niet gebeurt of te weinig gebeurt, kan je zien dat op spiritueel gebied al snel "de rek eruit is" en men tevreden is met zoals het is.

Heeft dat met elkaar te maken, hangt dat op een of andere manier met elkaar samen??

Dat zou misschien wel eens meer waar kunnen zijn dan we op het eerste gezicht denken. Het niet voldoende kunnen komen tot "matigen" en de lauwheid van het geestelijk leven. Voor het ene hebben we zo ongeveer alles over, bij het andere nemen we genoegen met het "minimale". En dat heeft z'n uitwerking in alles wat met ons dagelijks bestaan van doen heeft.

 Matiging in het één lijkt tot grenzeloosheid te leiden elders. Een beetje logisch lijkt dat wel. Spirituele "slapte" brengt "slapte" mee in de rest van ons leven, in het fysieke bestaan. Geen grenzen aan economische groei bijvoorbeeld. Met alle gevolgen van dien. Op het ene gebied "krimp" op het andere gebied een groei tot in het oneindige. 

Eigenlijk weet ik niet of ik er nu veel meer over wil schrijven. Misschien óók iets voor de week tot Kerst bezig te zijn met deze "gewetensvraag". Voor mij toch wel.