Ver-Trouw-en.

Laten we het eens omdraaien. Het "Ik vertrouw jou niet omdat..."

naar : "Omdat jij mij niet vertrouwt... Hoe kan ik jou dan vertrouwen?"

Hij /zij die géén vertrouwen heeft in de ander, géén vertrouwen schenkt zal tenslotte zèlf het vertrouwen niet krijgen. Hij of zij staat "buitenspel".

Net als bij het kind. Zeg ik voortdurend : "Jij kan dat niet omdat je te klein bent". (ook als ik het niet uitspreek komt het wel over!!) 

Draai het om. Het kind : "Omdat jij mij te klein vindt, geen vertrouwen hebt in mijn" groei" kan ik jou niet mijn vertrouwen geven. Je bent een "sta in de weg, een obstakel". 

Zó spreekt het kind het natuurlijk niet uit maar reken maar dat het kind zich niet meer "laat zien". Het zal hoe dan ook alles maar dan ook alles in het werk stellen het "obstakel" te ontwijken.

Vertoon ik hetzelfde gedrag bij een volwassene, je kan het wel schudden. Die reageert ook met: "Als jij de weg die ik ga niet vertrouwt, onze relatie niet open is, je me betuttelt en achter mijn rug zg "goede daden" meent te moeten doen voor mijn "welzijn".. Hoe kan ik jou vertrouwen en open zijn? Je maakt me kleiner, "zieker" dan ik was! 

Mààr wat minstens zo erg is of nog erger vaak bij betuttelen? De schijn willen wekken dat men niet betuttelt, niet manipuleert, niet manoeuvreert. 

Dàt is een manier van omgaan met mensen die zó oneerlijk en unfair is.

Wàt de reden hiervan ook mag zijn. Ieder gezond gevoel van eigenwaarde wordt systematisch de grond in getrapt. Het zelf beslissen over het hoe en wat van dingen in je leven word ontnomen en je kan er zèlfs niet het gesprek over aangaan. 

Dàt is ziek. 

🙋‍♀️