"Verstokt zijn"... 4

 

Abt Johannes de Dwerg. 

Wanneer we een soort "wandelende tak" zijn geworden, afgesneden van de "boom", van de bron van leven... Wanneer we als gevolg daarvan een "levende dode" zijn geworden dan rest ons nog slechts één ding.

De "bron" is te vinden in het eigen hart. De bron van leven op aarde is het geweten. Het geweten is de zachte stem van Christus.

Ons "ik /Ik ligt door eigen schuld "klagend terneer". Ons leugenachtig en onwaarachtig bestaan in woorden en daden of óók wat we nalieten, heeft ons tot "dode takken" gemaakt.

Onszelf, de "stok", in woord èn daad in "Moeder Aarde" planten.... Dagelijks "van verre het water" halen om deze stok te voorzien van dit water. In gehoorzaamheid. Gehoor weer gevend aan de stem van het geweten. Gewoon op hoop van zegen. Meer niet. Verdiend heb ik die zegen zeker niet. Mij rest nog slechts het "domweg" gehoorzamen.

Een (nieuwe) samenwerking tot stand brengen tussen "aarde en de Kosmos", tussen mij en "mijzelf". Dat is ge-hoor-zamen. Àlles begint met het "horen"...

Hoor Israël.... (Deuteronomium 6 : 4-9)