Sonett 💖

 Gebed is toch méér nog een "innerlijke afstemming" op het Hogere dan een veelheid aan woorden.

Zelfs het zogenaamde Jezusgebed voortdurend "mompelen" is zinloos wanneer ik ondertussen met mijn gedachten en gevoel ergens anders ben.

Bijvoorbeeld: In het Orthodoxe Klooster waar ik een lange tijd kwam was het de gewoonte zoals in al deze kloosters denk ik, dat ook tijdens de afwas iemand hardop voortdurend het Jezusgebed sprak. Waarom? Misschien om kletspraatjes te voorkomen. Maar wanneer in onze hoofden ondertussen de kletspraat doorgaat is het zinloos.

Terug bij de Antroposofie heb ik het verschil ervaren. Voor mij geen Jezusgebed tijdens de afwas. Eerder probeer ik, zo goed en zo kwaad als dat gaat natuurlijk met aandacht de afwas te doen. Bewust van het warme water, het mooie afwasmiddel dat ik erin kan doen. Ja, ook dat afwasmiddel! Het is geen vanzelfsprekendheid dat ik dat kan gebruiken, dat het er is. Wanneer ik bedenk wie dit mogelijk hebben gemaakt en waarom.... Dan kan dankbaarheid je vervullen. 

En die dankbaarheid houdt ook in "vreugde". 

Een sprongetje van het hart! Ken je dat?? Dan ben je op de goede weg.