Een boek....over niets.

Wanneer ik in het nú wil zijn, in het nú wil werken zal er toch iets moeten zijn waar dat nú zich mee verbindt. Het verleden en de toekomst.

Het is merkwaardig wanneer ik denk en verkondig dat in één boek de kennis van alle  "oude boeken" zich bevindt. Dat zou dan het boek voor het nú zijn. Door dit boek te lezen vind je innerlijke vrede, wie weet wereldvrede.

Over de toekomst hoef ik me ook niet "druk te maken" dit boek is voor nú. Wie het "kwaad" niet uit de weggaat is een domoor. Je richt je dan op het duister.

Nu heb ik de overtuiging dat we moeten leren niet het kwaad te negeren maar "licht in de duisternis" te brengen. 

Het nù dat tracht verleden en toekomst te negeren is een nú dat los in de lucht hangt. Misschien véél licht maar niet het Licht dat in de duisternis schijnt.

Het is als een weegschaal zonder "hypomochlion", zonder het scharnierpunt dat altijd in rust blijft. 

***

PS.

 Om verwarring te voorkomen: Hier heb ik het niet over een binnenkort te verschijnen boek uit Antroposofische hoek.

Het is een niet-antroposofisch boek dat al veel langer "rondgaat". Ik wil er op geen enkele manier hier "reclame" voor maken. 

Dus

:

🤫

Sorry. 

+++