Honds...

 Het kwaad straft zichzelf. 

Het kwaad openbaart zichzelf. 

Een goede buur, een verre vriend....

Die buur kan je wel op je buik schrijven. Geen goed garen mee te spinnen. Maar het spint wel dóór!!! Gemeen en achterbaks zoals àlles. 

Nouja behalve als ze "boos" is en dat is ze altijd!! "Dan ben ik boos en weet ik niet meer wat ik doe of zeg".  Dus ze rotzooit sowieso altijd maar wat aan  en kletst als een kip zonder kop. Het mondje open dàt is vrij duidelijk...al spuit ze meer leugens dan wat anders. Maar goed als je dat eenmaal doorhebt....De kat in het donker knijpen....dàn weet je maar nooit.  Veel smeerlapperij in het duister. 

Een verre vriend....tja dáár valt mijn mond bij open of klapt dicht. Afhankelijk van de "omgevingstemperatuur". Beetje honds....

Zèlfs dit niet altijd.

Er waren Heiligen over wie de meest stinkende dingen werden verteld. Ze leidden een vroom leven maar de verhalen...soms tot aan hun dood.

Ik denk dat ik het misschien moet omkeren als een soort troost:

Zo verguist en belachelijk gemaakt en dáárdoor "heilig" geworden...Nou ja wanneer ik niet een keer ècht over de rooie ga want dan is dit ook niet voor me weggelegd en moet ik nog eens een keer door het vuur. 

Hand in hand met mijn buur samen door het vuur.  

Zoiets als in die Zauberflöte maar dan ànders 🤣

***