Zaterdagse vrieskou.
 |
| We lijken het huilen maar ook het glimlachen te zijn verleerd. Morsdood vóór we (fysiek) zijn gestorven! * |
Verleden, heden, toekomst (nú)!
Het zijn zware tijden. Vele "crises". Aan de rand van de afgrond of erop afstormend. Het is zoveel en zo overweldigend dat we er geen "kop en staart" meer aan lijken te weten. En de politici rennen ons vooruit niets meer "horend", niets meer "ziende". Ze lijken hun eigen weg ingeslagen te zijn. Oordoppen in, oogkleppen op. Door de bomen zien ze het bos niet meer en laten "het bos" sterven. "Eén boom" (bijvoorbeeld een actiegroep!) rennen ze omheen. In het bos zijn ze verdwaald. En straks: geen bos,geen leven. Voor niemand. * Veel wetenschappers die waarschuwen worden niet serieus genomen. Rapporten verdwijnen in de la. Actiegroepen worden wel of niet met geweld "van straat gehaald". De raddraaiers! Ze weten niet waar ze het over hebben! "Ga naar school en doe je huiswerk"! Petities worden allang niet meer gelezen. Het "domme volk" met hun stomme eisen daar gaat een soort "kaasstolp"
Reacties